Veenherstel in Mongolië
Het herstellen en beschermen van veengrond in Mongolië
In Mongolië beschermen we in samenwerking met Wetlands International 25.000 hectare aan fragiele veengebieden. Hier wordt de komende vijf jaar (t/m 2029) gewerkt aan het herstel van veengebieden en de bescherming van permafrost.
Eeuwenoude veengrond
Al eeuwenlang vormt het uitgestrekte, groene glooiende steppelandschap van Mongolië een voedingsbron voor het vee van nomadische herders. En dat is niet het enige, de natte veengrond in de dalen houdt koolstof vast, versterkt de biodiversiteit en beschermt het land tegen droogte. Maar doordat de levenswijze van de lokale gemeenschappen en de hoeveelheid vee verandert, verdwijnt steeds meer veen. Met alle gevolgen van dien.
Gezond veen is een soort spekkoek van plantenresten en werkt als een natuurlijke spons. In het water van de vochtige grond verteert het plantenmateriaal niet, maar vormen ze laag op laag een veenbodem. Deze dikke, drassige bodem houdt niet alleen water vast, maar vormt ook een opslag voor broeikasgassen.
Slimme veehouderij- en landbouwpraktijken
Om dit tegen te gaan, werkt het project aan het herstel van aangetast en verdroogd veengebied in de Gatchuurt, Khurkh, Khashaat en Orkhon regio’s. Om de permafrost en de veengrond te beschermen, maken Wetlands International en lokale partners gebruik van oplossingen geïnspireerd op de natuur. De boeren en herders leren klimaat-slimme veehouderij- en landbouwpraktijken met aandacht voor toekomstbestendig waterbeheer, het omheinen van fragiele gebieden en efficiënter kuddebeheer.
Verdroogde bodem
Door de achteruitgang van de veengebieden komen de broeikasgassen terug in de lucht. Hiermee staat Mongolië in de top 10 veen CO2-uitstoters in de wereld. De verdroging komt doordat het nomadische herdersbestaan verandert. De hoeveelheid vee is na 1990 flink toegenomen en steeds vaker worden kuddes niet meer verplaatst. Daardoor wordt de druk op een gebied te groot en wordt het fragiele evenwicht in het veen-ecosysteem verstoord. Ook de aanleg van wegen en het overmatig gebruik van grondwater voor mijnbouw, dragen bij aan het verdrogen van de veenbodem omdat er minder water het veen kan bereiken. Dit veroorzaakt een opeenstapeling van problemen: het veen verdwijnt, de permafrost ontdooit, biodiversiteit gaat verloren, broeikasgassen komen vrij, de productiviteit van het land neemt af en de kans op droogte én overstromingen neemt toe. Terwijl juist in het huidige veranderende klimaat, waarin vaker piekbuien en droogteperiodes voorkomen, de sponswerking van het veen cruciaal is voor mens en natuur.
Krachtige lokale gemeenschappen
Het streven voor de komende vijf jaar is ambitieus:
- 25.000 hectare herstelt en gezond veengebied;
- Verhoogde kennis van de werking van veen-ecosystemen in Mongolië, het effect op het klimaat en hoe klimaatverandering tegen te gaan;
- Behoud van biodiversiteit.
Maar dat is nog niet alles, het project zet zich ook in voor de lokale gemeenschap. Door kennisoverdracht kunnen de lokale organisaties zelfstandig nog meer herstelprojecten opzetten, uitvoeren en onderhouden. Kortom: een impactvol project dat veenherstel, koolstofvoordelen en sociaaleconomische kansen voor de lokale gemeenschappen samenbrengt.
